Kultura a wino

Kolejność podawania win

Ażeby w pełni ocenić subtelność każdego rodzaju podawanego w czasie posiłku wina, należy zachować w miarę możliwości francuską, złotą regułę wymagającą "aby wino, które się spożywa w danej chwili, nie zmuszało biesiadnika do zapomnienia o winie wypitym poprzednio". W praktyce oznacza to wymaganie, aby w jakości podawanych kolejno win nie było zbyt rażącej różnicy.

Zasada podstawowa: zawsze należy najpierw podawać wina białe, pózniej czerwone, nigdy zaś odwrotnie!

Najpierw podaje się wina wytrawne, delikatne, lekkie pózniej wina mocniejsze, pełne i bardziej ekstraktywne, następnie - słodkie, a w końcu deserowe. Na przykład w przypadku podawania do posiłku win francuskich kolejność powinna być następująca: najpierw podaje się lekkie wino bordoskie, jak Graves lub Barsac, pózniej biały burgund, jak Chablis lub Montrachet, a następnie słodkie bordoskie, a więc Sauternes lub Haut Sauternes Jeśli dysponuje się dwiema butelkami wina o podobnym charakterze, to najpierw podaje się wino słabszej jakości, młodsze rocznikiem, a pózniej wino lepszej jakości, starsze i bardziej doleżałe. Przy zastosowaniu odwrotnej kolejności druga butelka druga butelka będzie oceniana bardziej krytycznie i uznana za gorszą niż w rzeczywistości.

Wybór gatunków wina w zależności od rodzaju dania

Podanie właściwie wybranego wina do odpowiedniego dania powinno być przedmiotem szczególnej uwagi gospodarza domu, gdyż smak nawet najlepszej potrawy może być zepsuty przez podanie niewłaściwego napoju; również i najlepszy trunek nie będzie właściwie oceniony, jeżeli będzie towarzyszył nieodpowiedniej potrawie. Błędem jest więc podanie zarówno czerwonego wina do białej ryby (duża ilość zawartego w winie garbnika utrudnia strawienie ryby), jak również podanie białego wina do rostbefu lub polędwicy.
Zasady powiązania odpowiedniego gatunku wina z jadłospisem były dawniej bardzo ściśle ustalone, obecnie jednak nie są już tak skrupulatnie przestrzegane. Pokrótce można je streścić w następujący sposób:
1. Przed posiłkiem podaje się wina pobudzające apetyt, tzw. aperitify, jak różnego rodzaju wermuty (wytrawne i słodkie), wina gorzkie (Bitter), wina z dodatkiem wyciągu z kory chinowej (St. Raphael), poza tym wina południowe (Porto, Sherry).
2. Do przekąsek - wina białe wytrawne, jak francuskie bordoskie (Garves), alzackie (Sylwaner), niemieckie (Mozelskie), węgierskie (Rizlingi), gruzińskie (Cinandali) lub bułgarskie.
3. Do ryb i białego mięsa lub drobiu - wina stołowe białe półwytrawne: francuskie bordoskie (Barsac lub Sauternes) i burgundzkie (Chablis), niemieckie (reńskie), węgierskie (Tokay Szamorodni), rumuńskie (Feteasca, Rulanda) lub - produkowane w byłej Jugosławii - Muskatini Silvanec, Zlatna Kapljica lub doskonała Ranina Radgona.
4. Do pieczystego i dziczyzny - wina czerwone bordoskie z okręgu Medoc (Margaux lub St. Estephe) lub burgundzkie (Chambertin, Pommard), jak również węgierskie (Egri Bikaver, Szekszardi), gruzińskie (Mukuzani, Napareuli) lub bułgarskie (Gamza).
5. Do serów - wina czerwone, pełne w smaku burgundzkie (Clos de Vougeot), węgierskie (Egri Burgundi).
6. Do owoców, orzechów, ciast i deserów - wina słodkie, jak Haut Sauternes, Tokay Słodki lub Tokay Aszu, Malaga; również Madera, Porto i Sherry.
Osobne miejsce zajmuje szampan, który pasuje prawie do wszystkich dań, jednak zwykle podaje się do przed lub po posiłku, a więc do deserów.
Do sałaty i potraw z octem - wina nie podaje się.

Temperatura podawania wina

Wina typu aperitif podaje się w temperaturze pokojowej lub lekko ochłodzone do temperatury 10-12C.
Wina białe powinny być ochłodzone do temperatury 8-10C.
Wina czerwone podaje się w temperaturze pokojowej tj. 16-20C.
Szampan podaje się dobrze ochłodzony, do temperatury 5-8C. Powinien on być zimny, lecz nie zamrożony. Najlepiej podawać go w pojemniku z lodem, co jest o wiele korzystniejsze niż zamrożenie go w lodówce, wpływające ujemnie na subtelny i delikatny aromat tego szlachetnego trunku.
Również powszechnie stosowany do koktajlów (głównie w Ameryce) dodatek lodu do kieliszków w tym przypadku jest nie na miejscu i uważany przez smakoszy francuskich nieomal za barbarzyństwo.

Kieliszki do wina

Mówiąc o kulturze spożycia wina nie sposób pominąć sprawy właściwych kieliszków do jego konsumpcji. Odgrywają one ważną rolę w uzyskaniu najlepszych efektów organoleptycznych, pomagając w osiągnięciu odpowiednich wrażeń wzrokowych, zapachowych i smakowych.

Cechy kieliszków:

1. Kieliszek powinien być z białego, czystego szkła, aby dać możność podziwiania klarowności wina, jego połysku i pięknej barwy. Stosowanie kieliszków kryształowych o różnych wykwintnych kształtach, chociaż mocno krytykowane przez niektórych znawców, daje jednak przyjemne wrażenie estetyczne.
2. Kieliszek powinien być wykonany z cienkiego szkła, aby dać możność ogrzania wina ciepłem ręki. Równocześnie powinien mieć nóżkę, aby zapobiegać ogrzewaniu jego zawartości, jeżeli jest to niepożądane.
3. Pojemność kieliszka powinna być stosunkowo duża i wynosić od 110 do 140 ml. Zwyczajowo kieliszek napełnia się tylko do 2/3 objętości nalewając do niego 80-100 ml wina.
4. Kształt kieliszka powinien być różny, w zależności od typu wina. I tak, do win francuskich stosowane są duże kieliszki na nóżce średniej długości. Do win reńskich stosuje się tradycyjne kieliszki stosunkowo płaskie, na wysokich ozdobnych nóżkach. Do mocnych win południowych, jak sherry, porto czy madera, stosowane są kieliszki mniejsze niż do win francuskich czy reńskich, o pojemności 75-85 ml oraz większe o kształcie tulipana, osadzone na krótkiej nóżce.
Do szampana stosowano do niedawna tradycyjną płaską "czarkę" na dość wysokiej nóżce. Ostatnio ten kształt kieliszka jest rzadziej stosowany, zgodnie z poglądem, że zawarty w winie gaz (dwutlenek węgla) zbyt szybko się z niego ulatnia. Modne są obecnie tzw. "kielichy szampańskie", wąskie, lekko rozszerzające się ku górze, na bardzo niskich nóżkach. Takie wysokie i smukłe kieliszki harmonizują z unoszącymi się w płynie pęcherzykami gazu.
Przy spożywaniu win owocowych zwraca się mniejszą uwagę na kształt kieliszków. Używane to tego celu popularne kieliszki są zwykle mniej ozdobne i o mniejszej pojemności.

 

Jaki kieliszek ?

Każdy gatunek wina wymaga innych kieliszków. Wytrawne białe i różowe podaje się w kieliszkach dość dużych (100-200 ml) na wysokiej nóżce. Kształt czaszy może być zróżnicowany - od smukłej do nieco pękatej. Najbardziej popularne są kieliszki smukłe.
Wytrawne czerwone wymaga kielichów nieco większych (150-250 ml), pękatych i niższych.
Pękaty kształt sprawia, że podnosząc kieliszek do ust, bardziej możemy się delektować aromatem trunku.
Słodkie podaje się w kieliszkach mniejszych (100 ml), na niezbyt wysokiej nóżce. Można wybrać smukły lub pękaty kształt czaszy. Jedynie do sherry i porto polecane są kieliszki smuklejsze o pojemności 75 ml.
Szampan i wina musujące powinno się serwować w kieliszkach smukłych i wąskich. Niektóre lekko zwężają sią ku górze, co pozwala na koncentrację bukietu, a inne, nazywane kłosami, łagodnie się rozszerzają. Dość popularne do niedawna szampanki na wysokiej nóżce z szeroką i płytką czaszą mają coraz mniej zwolenników - bąbelki szampana zbyt szybko się z nich ulatniają.

Podział win

Sprawa właściwego podziału win, czyli tzw. klasyfikacji, jest dość skomplikowana i zależy od tego, jakie cechy wina, czyli tzw. wyróżniki klasyfikacyjne, zostaną wzięte za podstawę podziału. Poniżej podany jest podział wina wg. najczęściej stosowanych wyróżników.

Barwa wina. W zależności od barwy wina rozróżnia się wina:
a) białe - o barwie jasnożółtej, poprzez żółtą do brązowej;
b) czerwone - o barwie od jasnoczerwonej do ciemnowiśniowej z odcieniem fioletowym;
c) różowe (np. z czerwonych porzeczek).

Zawartość alkoholu (czyli moc wina). W zależności od zawartości alkoholu wina dzielą się na:
a) lekkie (słabe) - zawierają do 10% obj. alkoholu;
b) średniej mocy - zawierają od 10 do 14% obj. alkoholu;
c) mocne - zawierające od 14 do 18% obj. alkoholu;
d) wzmocnione lub alkoholizowane - zawierające powyżej 18% obj. alkoholu.
Ponadto istnieją tzw. moszcze winne o zawartości poniżej 9% obj. alkoholu; są to napoje mało trwałe i u nas mało rozpowszechnione.

Zawartość cukru. W zależności od zawartości cukru, wina dzielą się na:
a) wytrawne - o zawartości cukru do 1,5%;
b) półwytrawne - o zawartości cukru od 2 do 4%;
c) półsłodkie - o zawartości cukru od 4,5 do 7,5%;
d) słodkie i bardzo słodkie - zawierają od 8 do 16% cukru.

Sposób konsumpcji. W zależności od sposobu konsumpcji rozróżnia się wina:
a) stołowe - spożywane podczas jedzenia; są to wina wytrawne i półwytrawne;
b) deserowe - podawane po jedzeniu, do ciast i deserów; są to wina słodkie i półsłodkie;
c) likierowe - spożywane jak deserowe; są to wina mocne i bardzo słodkie, o dużej zawartości ekstraktu, tzw. ciężkie, a więc szczególnie pełne smaku.

Cechy jakościowe specjalne. Od zwykłych win owocowych odróżnia się wina o specyficznych cechach jakościowych:
a) wina musujące - zawierają znaczną ilość dwutlenku węgla wytworzonego w sposób naturalny podczas wtórnej fermentacji, zwanej szampanizacją (fermentowanie wina w zamkniętej już butelce lub zbiorniku);
b) wina gazowane - sztucznie nasycane sprężonym dwutlenkiem węgla;
c) wina ziołowe - zaprawiane nalewami ziołowymi (np. wermuty)
d) wina lecznicze - zawierające pewne preparaty lecznicze (wino chinowe, pepsynowe)

Rodzaj surowca. Ze względu na surowiec rozróżnia się:
a) wina jedno owocowe - uzyskane z jednego rodzaju świeżych owoców, jak np. wino jabłkowe, wiśniowe, porzeczkowe;
b) wina z owoców suszonych, np. wino rodzynkowe;
c) wina wieloowocowe kupażowane (mieszane) z win kilku rodzajów owoców lub odpowiednio przyprawione i sporządzone jako typ zbliżony do pewnego rodzaju wina gronowego, jak Madera lub Portwajn;
d) wina z innych surowców, np. wino żytnie. 

Najważniejszą kwestią przy podawaniu wina jest jego temperatura. Należy przy tym zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż okrelenie "temperatura pokojowa" pochodzi z czasów kiedy wynosiła ona nie więcej niż 18° C.

W pierwszej zatem kolejności zwróćmy uwagę na temperaturę podawanego wina, i tak:
- Szampany powinny być podawane w temperaturze 6-8°C,
- Wina białe - w temperaturze 8-12°C,
- Wina młode czerwone - w temperaturze 13-14°C,
- Wina lekkie czerwone - w temperaturze 14-16°C,
- Wina szlachetne i stare roczniki - w temperaturze 18°C.

Kolejną istotną kwestią jest kolejność podawania win, tu z kolei trzeba pamiętać o kilku zasadach:
- Wina należy podawać w kolejności od białych, poprzez różowe do czerwonych,
- Wina wytrawne podajemy zawsze przed winami słodkimi i likierowymi,
- Wina młode przed winami starymi,
- Wina słabsze przed winami mocnymi.

Do poszczególnych typów wina istnieją oczywiście odpowiednie kieliszki mające na celu jak najbardziej podkreślić walory danego trunku, my jednak w tej chwili skupmy się na ocenie degustowanego wina. Warto w tym momencie wspomnieć iż kieliszek należy zawsze trzymać za nóżkę, a to między innymi dlatego aby nie ogrzewać trunku, czy nie zostawiać plam mogących utrudnić ocenę wzrokową wina.

Degustacja składa się z trzech części, w trakcie których wino poddajemy analizie wzrokowej, zapachowej i smakowej.

Analiza wzrokowa służy ocenie wyglądu wina, przy czym należy tu zwrócić uwagę nie tylko na kolor wina, ale również na jego przejrzystość, blask, intensywność i płynność.

Sam kolor wina może nam już bardzo wiele powiedzieć.

Analiza zapachowa służy ocenie bogactwa aromatycznego wina. Zapachy dzielimy na podstawowe - pochodzące z odmiany winogron, wtórne - powstałe w trakcie fermentacji oraz trzeciorzędne - powstałe w trakcie dojrzewania wina.

Analiza smakowa to najbardziej skomplikowany z trzech wymienionych etapów. Należy przede wszystkim zwrócić uwagę na równowagę, przy czym w zależności od rodzaju wina, należy obserwować różne elementy. I tak:
- w przypadku win białych, oceniamy równowagę kwasów i cukru,
- w przypadku win likierowych, oceniamy równowagę kwasów, cukru i alkoholu,
- w przypadku win czerwonych, oceniamy równowagę kwasów, cukru i garbników. 

 

 

Sonda

Jaki preferujesz alkohol?