Historia tequili

Słowo tequila samo w sobie jest zagadką. Uważa się, żę jest ono starożytnym terminem Nahuatl. Nahuatl byli to rdzenni mieszkańcy tych terenów. Słowo znaczy (zależnie od znaczenia) "miejsce uprawy roślin," "miejsce dzikich ziół," "miejsce, gdzie tną," "miejsce pracy" a nawet "miejsce wydziwiania." Według Jose Maria Muria, słowo tequila pochodzi od słów Nahuatli tequitl (praca, obowiązek, zadanie) i tlan (miejsce).

Inne żródła mówią, że to oznacza "kamień który tnie." Tequila Cascahuin mówi, że słowo "tequila" jest pochodną słowa"tetilla" ponieważ wulcan wyglądał jak mały kobiecy biust. Inne żródła mówią, że pochodzi od nazwy miejscowych - Ticuilas lub Tiquilos.  Wszystki są dogodne. Jest to nazwa trunku, miasteczka oraz doliny.

Maguey - alternatywna nazwa agawy z której Tequila jest destylowana - nie jest rdzennym terminem, pochodzi z Antyli (pierwsze odniesienie do rośliny jest w książce Petera Martyra z 1533 roku). Ludzie Nahuatl nazywali called roślinę metl albo mexcametl - od którego słowo "mezcal" pochodzi. Była to dla nich święta roślina, czczona jako ziemskie wyobrażenie bogini Mayaheul, która miaą 400 piersi, żeby móc wykarmić swoje 400 dzieci, Centzon Totchtin. Inni tubylcy mieli inne nazwy dla rośliny: była carnaba lub tocamba dla plemienia Purepecha; guada dla plemienia Otomi. Roślina gra dużo większą rolę, będąc nie tylko surowcem napoju alkoholowego. Jej liście służą do wytwarzania konopio-podobnych włókien, używanych w produkcji mat, ubrań, lin i papieru. Była również żródłem pożywnego i bogatego w witaminy naparu,pulque. Roślina była trafnie opisywana jako "el arbol de las maravillas" - drzewo cudów - w historii Indian z Centralnej Ameryki z 1596 roku.

Agawa jest częścią ludzkiej kultury prawie od czasów colonizacji kontynentu i wciąż jest używana. Ludzkie szczątki datowane na 9,000 lat temu, pokazują wczesne użycie agawy jako pokarm i włókno. Brak danych, kiedy ludzie nauczyli się fermentować sok roślinny z serca maguey w napój alkoholowy. Znany jako pulque w najwcześniejszych pisanych kronikach, już był starożytny kiedy hiszpańscy konkwistadorzy przybyli. Do 1520 roku, wyeksportowali to do Starego Świata.

Destylacja pulque - odległego przodka tequili - w coś mocniejszego przez konkwistadorów mogła zacząć się już w latach 20. XVI wieku. Hiszpanie byli przyzwyczajeni do picia napojów alkoholowych do posiłków - w Europie woda była niebezpiecznym napojem, nieoczyszczonym i pełnym bakterii i pasożytów. Większość ludzi piła lekki wina i piwa do posiłków. W swoim pierwszym liśćie do domu, Konkwistador Cristobal de Ońate napisał do Króla Carlosa V o cukrze otrzymywanym z agawy... "Z tych roślin robią wino i cukier, który także sprzedają." W XVI wieku, franciszkanin, Torbio de Benavente, napisał o napoju 'mexcalli.' Pragnąc utrzymać rynek dla hiszpańskich produktów, Filip II zakazał uprawiania nowych winnic w Meksyku w 1595 roku.

Don Pedro Sanches de Tagle, Marquis of Altamira, 'ojciec Tequili', założył pierwszą fabrykę tequili w swojej hacjendzie Cuisillos w 1600 rokue, uprawiając lokalną agawę do destylacji (niektóre źródła wskazują, żę było to dopiero w 1695 albo nawet w 1753, ale to nieprawda - przybył do Jalisco w 1600 roku, a wczesne opodatkowanie win mezcal dowodzą, że produkcja rozpoczęła się bardzo wcześnie). W 1608, gubernator Nowej Galicji nałożył pierwszy podatek na wino mezcal. Do 1621, "wina mezcal" były regularnie dostarczane do pobliskiego Guadalajara i pierwsze nawiązanie do "płodnych" zbiorów mezcal pojawiła się w lokalnych kronikach. Pierwsze wiarygodne odniesienie do alkoholu pochodzi z tego roku, w Opisie Nowej Galicji (Descripcion de la Nueva Galicia) autorstwa Domingo Lazaro de Arregui. W 1636, gubernator Don Juan Canseco y Quińones usankcjonował destylację i manufakturę win mezcal, co ułatwiło zbieranie podatków z produkcji - podatki, które znacząco zwiększyły się w następnej dekadzie w związku z chęcią zgromadzenia funduszy na prace publiczne przez rząd. W 1651, hiszpański lekarz Jeronimo Hernandez napisał, że tequila (mezcal) była używana do celów medycznych, np. wcieranie tequili miało uśmierzać bóle reumatyczne.

Po Podboju, rejon dzisiejszego stanu Jalisco był zwany Nową Galicją przez hiszpańskich zdobywców. Społeczność współcześnie zwaną Tequila oficjalnie została osadą w 1656 roku. Była nazwana na cześć ówczesnego gubernatora Nowej Galicji, La Torre Argus De Uloa y Chavez. Gmina Arandas, na wzgórzach Jalisco w pobliżu Tequili, została utworzona w końcu 1721. Do 1821, Jalisco było pod władaniem niezależnego rządu z Meksyku. Hiszpańskie nazwy zastąpiły rdzenne w wielu gminach.

W XVIII wieku, wina mezcal stały się ważnym produktem eksportowym, ponieważ miasto Tequila leżało na drodze do nowo otwartego portu na Pacyfiku, San Blas. Wina z regionu dorobiły się dobrej reputacji nawet w Mexico City. Ale w 1785 roku produkcja wszystkich alkoholi, w tym win mezcal i pulque, została zakazana przez rząd Karola III, by promować import hiszpańskich win i trunków. Oficjalnie produkcja została wstrzymana, ale poszła pod ziemię do 1792 (może do 1795), kiedy Król Ferdynand IV wszedł na tron i zniósł zakaz. Prohibicja mogła doprowadzić tubylców do nielegalnej produkcji, praktyki, która po dziś dzień istnieje w produkcji mezcal. Władzę w końcu zrozumiały, że opodatkowanie jest lepszym środkiem kontroli, niż prohibicja. Uniwersytet Guadalajara został w części ufundowany z podatków za wina mezcal. Podczas Wojny o Niepodległość, spadło znaczenie tequili, między innymi ponieważ port Acapulco wyparł San Blas z miana głównego portu na Pacyfiku. Tequila nie osiągnęła rozgłosu aż do uzyskania niepodległości przez Meksyk - czyli do 1821 roku - kiedy trudniej było dostać hiszpańskie produkty.

Pierwszym licencjonowanym wytwórcą był Jose Antonio Cuervo ("Joe Crow" z rodziny Cuervo Montańo), który dostał prawa do uprawiania parceli od Króla Hiszpanii w 1758 roku. who got the rights to cultivate a parcel land from the King of Spain in 1758. Nabył tą posiadłość - hacjendę Cofradia de las Animas - od Vicente de Saldivar, który już miał mała, prywatną destylarnię na tej ziemi. W 1795 jego syn, Jose Maria Cuervo dostał pierwszą licencję na produkcję wina mezcal od Korony i otworzył pierwszą oficjalną deswtylarnię w Meksyku. Jego Casa Cuervo (lub Taberna de Cuervo) okazała się bardzo zyskowna. W 1812 Jose umarł i zostawił swój majątek synowi, Jose Ignacio i córce, Marii Magdalenie. Ona wyszła za mąż za Vicente Albino Rojas - jej posagiem była destylarnia. Vicente zmienił jej nazwę na 'La Rojeńa' i zwiększył produkcję. 

Do połowy XIX wieku pola Curevo miały ponad 3 miliony roślin agawy. Umarł przed wybudowaniem kolei w rejonie i przejęciem fabryki przez Jesusa Floresa. Cuervo był pierwszym producentem, który rozlewał tequilę do butelek - zapoczątkowane przez właściciela Floresa - w końcu XIX wieku, kiedy inni nadal używali beczek. Jego pierwsza butelkowa tequila została sprzedana w 1906 roku. W tym samym czasie przeniósł Cuervo w nowe, większe miejsce zwane La Constancia, aby czerpać korzyści z sieci transportacyjnej oferowanej przez kolej. Do 1880 Cuervo sprzedawał 10,000 beczek tequili w samym Guadalajara. W 1900, po śmierci Floresa, jego wdowa poślubiła administratora, Jose Cuervo Labastida i niedługo później produkt znany był jako 'Jose Cuervo', a tawerna powróciła do swojej oryginalnej nazwy. Plantacja miała 4 miliony roślin. Dziś Cuervo - jej miejsce ciągle nosi nazwę La Rojeńa - jest największym producentem tequili. 

Około lat 20. XIX wieku (możliwe, że już w 1805), Jose Castaneda stworzył La Antigua Cruz, która została nabyta przez Don Cenobio Sauza w 1873. Sauza zmienił nazwę na La Preservancia w 1888 - nazwę, którą nadal nosi - i rozpoczął produkcję wina mezcal. Jedna z legend mówi, że to właśnie Don Cenobio zdecydował, żę niebieska agawa najlepiej nadaje się do produkcji tequili w latach 70. XIX wieku, a reszta producentów poszła w jego ślady. Niektórzy mówią, że tequila została pierwszy raz przywieziona do USA w 1873 roku, kiedy Sauza sprzedał 3 beczki El Paso del Norte. Don Cenobio był takżę znany dzięki obronie swoich plantacji przed bandytami. Przed jego śmiercią w 1906 kupił 13 dodatkowych destylarni i wiele pól agawy dla własnego użytku. Sauza dzisiaj posiada około 300 plantacji agawy i jest drugim co do wielkości producentem tequili. Rodzina sprzedała firmę hiszpańskiej korporacji, Pedro Domecq, w 1976 roku.

Inne destylarnie zostały założone w XX wieku, jedne się rozwijąły inne upadały. Tequila Herradura ("podkowa") został założony w 1861 roku przez Feliciano Romo. Pierwsza destyrnia jest teraz muzeum. Herradura stała się pierwszą destylarnią produkującą tequilę reposado i zawsze robiła jedynie tequilę w 100% z agawy.

W latach 80. XIX wieku gwałtowny rozrost sieci kolejowej w Północnej Ameryce pomógł tequili rozszerzyć swoje wpływy. Popularność i rozwój została wsparta stabilnością podczas 35 lat władzy Porfirio Diaza, kiedy to przemysł tequili ustabilizował się i dojrzał. Do 1893 mezcal brandy była regularnie eksportowana do USA i zdobyła nagrodę na Chicago World's Fair tamtego roku. Meksykańskie alkohole były eksportowane do Europy w latach 70. XIX wieku. W tym czasie destylarnie w Jalisco powoli przerzucały się z robienia aguardiente (z cukrowca) na tequilę. W tym czasie produkt z Jalisco - mezcal z Tequili - stał się znany po prostu jako 'tequila'. Odniesienie do wina mezcal jako "tequila" pierwszy raz zostało odnotowane przez francuskiego podróżnika, Ernesta de Vigneaux, w 1854, ale mineły dekady zanim nazwa stała się powszechnie używana.

Tequila zyskała narodową wagę podczas Rewolucji w początkach XX wieku, kiedy stała się symbolem narodowej dumy, a pasja dla francuskich produktów zamieniona przez patriotyczne ulubienie meksykańskich produktów. Tequila szybko stała się wiązana z rebeliantami i bohaterami z lat 1910-1920. W tym czasie tequila był także przemycana do amerykańskich oddziałów pilnujących granicy, pomagając rozprowadzić ją do pobliskich stanów. W pierwszej noweli o Rewolucji, Mariano Azuela napisał o jednym z bohaterów, "Od szampana, który iskrzył się w bąbelkach i błyskał w świetle i świecach, Demetrio Macias wolał czystą tequilę z Jalisco." Prawdziwe imię Pancho Villi, przy okazji, było Doroteo Arango - utrwalone w Los Arango tequili - a jego konia - Siete Leguas, kolejna marka tequili.

Współczesne techniki produkcji, włączając uprawianie drożdży, zostały wprowadzone pod koniec lat 20. XX wieku, kiedy nastał pokój i po depresji gospodarczej, przemysł rozkwitł na nowo. Prohibicja w USA wzmogła popyt na tequilę, kiedy była ona przemycana przez granicę. Decyzja, by do destylacji dodawać cukier nie z agawy (zwykle trzcinowy) padła w latach 30. XX wieku, zły ruch który zmienił przemysł i wywarł wpływ na jej reputację na dekady. Do 1964 destylarnie mogły używać 30% innych cukrów, co szybko zwiększono do 49%.Okazało się jednak, że ten smak okazał się smaczniejszy dla amerykańskich smaków i pomógł podnieść eksport.

Podczas II Wojny Światowej wzrastała popularność tequili w USA; gdyż trunki z Europy stały się trudno dostępne. Produkcja wzrosła, zapotrzebowanie również, a pola agawy powiększyły się o 110% między 1940 a 1950. W 1948 roku eksport spadł do najniższego poziomu w dziejach, podczas gdy narodowe spożycie wzrosło - w dużej mierze dzięki pozytywnym portretom tequili jako napój macho heroicznych rancheros w meksykańskich filmach z lat 1930-1950. Pomimo kryzysu zwiększone zapotrzebowanie podczas wojny oznaczało większe pieniądze i w latach 50. XX wieku wiele prosucentów wykorzystało zwiększone wpływy do modernizacji i ulepszenie fabryk.

Próby regulacji przemysłu narastały w tym okresie, doprowadzając do wytworzenia dwóch grup, w końcu przekształcajać się w dzisiejsze organizacje regulujące. W 1944 roku rząd Meksyku zdecydował, że produkt zwany "tequila" musi być zrobiony przez destylację agawy w stanie Jalisco. Pierwsze standardy dla tequili zostały opracowane w 1947 i są poprawiane i używane po dziś dzień, ostatnio w 1995, kiedy ilość agawy w tequili zwiększono z 51% do 60%.

Popularność znowu wzrosła w latach 60. wraz ze wzrostem konsumpcji; olimpiada w Meksyku w 1968 pomogła w światowym rozpowszechnieniu. Ale dopiero wzrastająca populacja amerykańskich turystów w Meksyku odkryła dobre marki w połowie lat 80., co spowodowało, że tequila z napoju na imprezy stała się snobistycznym składnikiem barku.

W 1980 były 33 destylarnie, uprawiające 30-35,000 hektarów, zatrudniające 5,800 ludzi do robienia tequili. Obecnie jest około 70 destylarni (zobacz listy NOM lists na stronie o produkcji); wszystkie, oprócz dwóch, są w Jalisco, najdalej Chinaco w dalekiej Tamaulipas u wybrzeży zatoki Gulf of Mexico. Ponad 50,000 hektarów plantacji agawy jest uprawianych, a siła robocza to około 38,000 ludzi. Dzisiaj jest dostępnych ponad 500 marek tequili.
 

Sonda

Jaki preferujesz alkohol?